دانشمندان معتقدند که ماه کامل در آسمان می تواند خواب خوب شبانه را به هم بزند.

این مطالعه برای شناسایی تاثیر ماه بر خواب به روی ۳۳ داوطلب انجام شد که در شرایط تحت نظر می خوابیدند.

نشریه "کارنت بیولوژی" گزارش می دهد که وقتی ماه کامل بود، داوطلبان دیرتر به خواب رفتند و کیفیت خوابشان پایین تر بود و این علیرغم آن بود که آنها در یک اتاق تاریک خوابیدند.

همچنین میزان ملاتونین در بدن آنها کاهش یافت. این هورمونی است که به چرخه طبیعی ساعت بدن مربوط است.

با تاریک شدن هوا بدن شروع به تولید ملاتونین بیشتری می کند.

قرار گرفتن در معرض نور زیاد در غروب یا نور کم در طول روز چرخه عادی تولید ملاتونین بدن را مختل می کند.

اما مطالعه منتشر شده در نشریه "کارنت بیولوژی" توسط پروفسور کریستیان کاجوچن و همکارانش از دانشگاه باسل سوئیس حاکیست که تاثیر ماه ممکن است ربطی به میزان درخشش آن نداشته باشد.

داوطلبان از هدف مطالعه بی خبر بودند و نمی توانستند ماه را از روی تختشان ببینند.

هر کدام از آنها دو شب را تحت نظر گذراندند.

یافته ها نشان داد که وقتی ماه تقریبا کامل یا کامل است، فعالیت مغزی مرتبط با خواب عمیق به اندازه یک سوم کاهش می یابد.

داوطلبان همچنین پنج دقیقه دیرتر از معمول به خواب رفتند و ۲۰ دقیقه کمتر از سایر شب ها خوابیدند.

پروفسور کاجوچن گفت که به نظر می رسد چرخه ماه حتی وقتی که آدم ماه را نمی بیند و از چرخه آن آگاه نیست بر خواب اثر می گذارد.

و به گفته محققان به نظر می رسد بعضی مردم به ماه حساس ترند.

دکتر نیل استنلی کارشناس خواب در بریتانیا می گوید که یافته های این مطالعه کوچک قابل توجه است.

او می گوید: "ما زمانی روی این سیاره تکامل یافتیم که ساعت یا تقویم نداشتیم و قرص کامل ماه نشان می داد یک ماه دیگر گذشته و بنابراین عملا هر بار که ماه کامل می شد مردم جشن می گرفتند و طی یک میلیون سال این رفتار در ما نهادینه شد و در حافظه جمعی ما نقش بسته."

به گفته او اکنون به عهده علم است که دریابد چه چیزی باعث می شود وقتی ماه کامل است کیفیت خواب تغییر کند.

محققان می گویند که چادر زدن در طبیعت برای یک هفته می تواند ساعت بیولوژیکی حاکم بر الگوهای خواب را تنظیم کند.

این دانشمندان استدلال می کنند که زندگی مدرن به دلیل قرار گرفتن در معرض نور مصنوعی خواب طبیعی ما را مختل کرده است.

اما بعد از صرف وقت در طبیعت، محققان گفتند که ساعت بدن هشت داوطلب با طلوع و غروب خورشید تنظیم شد.

نتایج این مطالعه هم در نشریه کارنت بیولوژی چاپ شده است.

کلیه اشکال حیات با ضرباهنگ بیولوژیکی شب و روز تکامل پیدا کرده اند.

محققان دانشگاه ایالتی کلورادو در بولدر آمریکا دریافتند که گسترش برق از دهه ۱۹۳۰ به بعد بر ساعت درونی بدن ما اثر گذاشته و اجازه داده است بسیار دیرتر از زمانی که بدن براساس آن تکامل یافته بخوابیم.

در طول یک هفته ای که داوطلبان در ایالت کلورادو در طبیعت اقامت کردند، حتی استفاده از چراغ قوه و وسایل الکترونیکی ممنوع بود و فقط می توانستند از نور آتش استفاده کنند.

نتیجه اینکه زمان بیداری و خواب همه هشت داوطلب در این مدت با طلوع و غروب خورشید هماهنگ شد. هر چند طول ساعات خواب تغییری نکرد.

آنچه بیش از هر چیز تیم محققان را شگفت زده کرد میزان نور خورشیدی بود که داوطلبان در معرض آن قرار گرفتند.

یعنی حدود ۴۰۰ درصد بیش از زمانی که در خانه و زندگی عادی خود بودند.

پروفسور کنت رایت می گوید که به تصور تیم او کاهش حضور نور طبیعی در زندگی باعث به تاخیر افتادن خواب و کاهش هوشیاری در ساعات صبح شده است.